نمیــ ـــدآنم میـــ ـــدآنیـِـِـِـِـِـِ؟؟؟

لَحظه یـِـِـِـِـِ تَولد مَن به آن ثآنیه ایـِـِـِـِـِ برمیگردد که:

تــــ ــــ ــــو برآیـِـِـِـِـِ اَولین بآر گفتیـِـِـِـِـِ:

دوســ ــتـــ ـــت د آرم...

روزیـِـِـِـِـِ میـــ ــــرسد

بیـِـِـِـِـِ هیچ خبریـِـِـِـِـِ

بآکوله بآر تنـــ ــــهآییم

در جآده هآیـِـِـِـِ ایـــ ــــن دنیآیـِـِـِـِـِ عجیبـــــــ رآه خوآهمُ افـــ ـــتآد

من که غـــ ــــریبمــــــ

چه فرقیـِـِـِـِـِـِ دآرد کجآیـِـِـِـِـِـِـِ این دنیآ بآشم

همه جایـِـِـِـِـِـِ جهآنــــــ

تنـــ ــــهآیی بآ مـ ـن استـــــــــ

دنیآیـِـِـِـِ بــ ـــدون تو

شبآهت عجیبیـِـِـِـِـِ به این غروبــــــ هآی لعنتیـِـِـِـِـِـِ دآرد

دلگـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـیر و

دِلگیر

ودلگـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ یر

مرآ کسیـِـِـِـِـِ نسـآخت ،

خدآ سآخت .

نــــه آنچنآن که کسیـِـِـِـِـِ می خوآست ،

که من کس ندآشتم .

کسم خدآبود ،

کس بیـِـِـِـِـِ کسآن.

آنگآه  کـﮧ کآخ آرزوهآے کسے رآ ویرآטּ میکنے،

آنگآه  کـﮧ شمع امیـב کسے رآخآموش میکنے،

آنگآه  کـﮧ بنـבه اے رآ نآבیـבه می انگآرے،

آنگآه  کـﮧ حتے گوشت رآ میبنـבے تآ صدآے خرב شـבטּ غرورش رآ نشنوے،

آنگآه  کـﮧ خـבآ رآ میبینے وبنـבه ے خـבآ رآ نآבیـבه می انگآرے،

میخوآهم بـבآنم בستآنت رآ بـﮧ سوے کـבآمیـטּ آسمآטּ بلنـב میکنے تآ برآے خوشبختے خوבت בعآکنے؟

♥ ♥ ♥

اینـــــ همه رنجیـــــ که دنیآ بر سر مآمیکند

غیر مآهرکس که باشد ترکــــــ دنیـآمیکند

بارهآ گفتمـــــ که فردآ ترک دنیآ میکنمــــــ

چونـــــ به یآد تواَم امروزوفردآمیکنمـــــ

ميگويند شكستنيـِـِـِـِـِـِ رفع بلآستـــــــ...
اي دل تحمل كنــــــــ شآيد حكمتيستــــــــــــــــ!

بر خآک بخوانـــــ نآزنینـــــ تختیـــِـِـِـِـِ نیستــــــ

آوآره شدنــــ حکآیته سختیــِِـِـِـِـِ نیستــــــــــــ

از پآکیـِـِـِـِـِـِ اشکهآیــِـِـِـِـِـِ خود فهمیدمـــــــــــــــ

لبخند همیشه رآز خوشبختیــِـِـِِـِـِـِ نیستــــــــــ

روزگآری همــــ اگر دیوآنه اتـــــ بودم

گذشتـــــ...

کآش میدانستمـــــ...

روزیـِـِـِـِـِ روزگآر

آنگونه آواره امـــــ خوآهد کرد

که سهمــــ من ازبودنتـــــ تنهآ

یآدتـــــ بآشد...

یه شبـــــ بـِهم گفتــــــ مهربونـــــــ

مَن مِیمونم توهم بمونـــــــ

گفـــتم بــِهـــِشـــــ ای بآوفآ:

یادتــــــ نره اینــــــ عهدمونــــــــ...

حآلآ کجاستــــــ اون بیـــِـِـِـِـِـِ وفآ؟؟؟

که میگفتـــــــ عآشقم بمونــــــ

بَعضیـِـِـِـِـِـِ وقتهآهَستــــــــ که فِکر میکنیـِـِـِـِـِـِ فرآموشِشـــــ کَردیـِـِـِـِـِـِ

امآ کآفیه یه شبــــــ خوآبشو ببینیــِـِـِـِـِ

تمآم روز پکریـِـِـِـِـِ

سُکوتــــــ آخرینـــــــ سَــــــنگره

چه سختـــــ اَستـــــــ

تَشییع عشقـــــ

رویـِـِـِـِـِ شانه هآی فراموشیــِـِـِـِـِـِـِ

وَقتیـِـِـِـِـِـِـِ میدآنیــِـِـِـِـِ پَنج شنبه ایـِـِـِـِـِـِـِـِ نیستـــــــــ

تآ رهگذریـِـِـِـِـِـِـِ

بَر بی کسیـِـِـِـِـِـِ ات فآتحه ایـِـِـِـِـِـِـِ بخواند!

خـوابــ  دیـدمــ کــنــارتـــ  جــان دادمــ

تـعـبـیـرش کـردنــ کــه تــا ابــد پـیـشـم مـیمـانـی

نــمـیــدانـسـتـم خـیـالـتــ را مـیـگویـنـد

نــه خـودتـــ  را!!!

آرزو کنـــــ با منــــــ

که اگر خواستــــــــ زمستانــــــــ برود

گرميــــــــ ِ دستـــــــــ ِ تو اما باشد

آرزو کنـــــــــــ با من

“ما” ي ما ” من” نشود

سايه اتـــــــــ از سر ِ تنهاييــــــــــــ ِ من کمـــــــــ نشود . . .

آموُخته امــــ کهــــ گآهیــــــ تمآم چیزهاییــــ که یک نفر میخواهدـــــ

فَقط دستیـــِِِِِِـِِِـِـِِ است برآی گِرفتنـــــ دَست او

وَ قلبیــِِِِِـِـِـِـِِِ است برآی فَهمیدنـــــ او

دلــگیـــر مباش .

دلت کہ گیـر باشد ،

رهـــــا نمے شوی !

خـداونـد ،

بنده گــاטּ ِ خود را ،

با آنچہ بہ آטּ « دل » بســته اند مے آزمــاید !!

تَحویل نِمیگیرم...

سآلی را که...

بــِدون تو تَحویل مِیشود!!!

بــِه آمـــدنـتـــــ...

که دِ یـگـر اُمیــــدی نیــــســـتــــــ...

فَـــقَـــطـــــ...

مَـــــن را پـــس بـِفرسـتـــــ!!!

نَه اِینکه زآنو زَده بآشمـــــ...

نَـــــــه!!!

فَقط تَنهایی سَنگین استــــــ...

سخـــت است ببآزیـــــــــ...

تَمآمـِ احساســِ پآکت را...

وَ هَنوز نَفهمیده بآشیــــــ...

اَصلا دُوستَت دآشتــــ؟؟؟

  روزی میــرسَد

بـــی هیــــچ خَبـــَـــری

بــآ کولـــــه بــــآر تَنهـــآییـَم

دَر جـــآده هــآی بـی انتهــــآی ایـن دنیــآی عَجیـــــب

رآه خــــوآهم افتـــــآد

مَـــن کـــه غَریبـــــم

چـــه فَــــرقی دآرد

کجـــــآی ایـــن دنیــــــآ بـآشــــم...